Celem działania Gabinetu Dermatologii Leczniczej jest kompleksowe diagnozowanie i leczenie naszych pacjentów oraz rozwiązywanie wszystkich problemów związanych ze skórą – od typowych schorzeń – po rzadkie choroby, dobierając indywidualny plan diagnostyki i leczenia.

Dermatologia dla dorosłych

Dermatologia dla dzieci

Łuszczyca

Łuszczyca jest przewlekłą nawrotową zapalną chorobą skóry, która znacząco obniża jakość życia pacjentów. Choroba w ok. 2/3 przypadków ma przebieg łagodny, natomiast u 1/3 chorych przybiera postać bardziej nasiloną. Łagodne nasilenie choroby z ograniczonymi zmianami skórnymi nie stanowi tak dużego problemu, odmiennie jest w sytuacji umiarkowanych i ciężkich postaci łuszczycy, które znacząco ograniczają funkcjonowanie

społeczne, zawodowe, a nawet rodzinne. Pacjenci wymagają wówczas intensyfikacji zaleceń terapeutycznych, prawidłowego prowadzenia przez leczących dermatologów, którzy powinni przedstawić choremu plan leczenia długofalowego z wykorzystaniem dostępnych możliwości terapeutycznych. 

Każdy pacjent chorujący na łuszczycę wymaga traktowania w sposób indywidualny. Rodzaj zastosowanego leczenia zależy od wielu czynników, m.in. od postaci choroby, jej nasilenia, od wieku pacjenta, płci, zawodu, stylu życia, psychologicznego nastawienia do choroby, jak również od przebiegu dotychczasowego leczenia i jego efektów. 

W przebiegu łuszczycy, u 6 – 42% chorych, może dojść do rozwinięcia łuszczycowego zapalenia stawów, które należy do spondyloartropatii seronegatywnych. Wówczas w obrazie klinicznym choroby oprócz zmian skórnych, typowych dla łuszczycy, występuje stan zapalny stawów (asymetryczne zapalenie, destrukcja stawów, zniekształcenia, dolegliwości bólowe, niesprawność fizyczna, prowadzące nawet do trwałego inwalidztwa). Choroba wymaga wówczas prowadzenia przez dermatologów i reumatologów. 

Na podstawie obserwacji, podczas lat pracy z chorymi na łuszczycę, wiem, jak ta choroba potrafi niekorzystnie wpływać na jakość życia chorych. Ma to bezpośredni związek ze stresem, który towarzyszy na każdym etapie choroby. Problem jest niezwykle istotny, ponieważ jak udowodniło wielu badaczy, w tym też Devrimci-Ozguven i wsp., to właśnie stres psychologiczny jest związany z wystąpieniem zmian chorobowych aż u 40-80% chorych na łuszczycę. 

Łuszczyca na skórze owłosionej głowy i innych widocznych miejscach ma większy wpływ na psychikę chorego niż inne zmiany skórne, które można łatwo zakryć. 

Pacjenci często wątpią w to, czy lekarze potrafią im pomóc skoro od lat stosują preparaty zewnętrzne z różnym, ograniczonym skutkiem, dlatego też często są negatywnie nastawieni do terapii i nie chcą współpracować, wątpią. Nawet przestają chodzić na regularne wizyty dermatologiczne. Jednocześnie nie mają odwagi mówić o swoich potrzebach lub są zniechęceni. A całe ich życie podporządkowane jest chorobie. Konieczność ciągłego smarowania, w schemacie 2 x dziennie, wpływa ograniczająco na normalne funkcjonowanie, obniżając jakość życia. 

Prawidłowe leczenie chorych, którzy często osiągają długie okresy remisji, jest istotne pod względem jednostkowym, ale również globalnym. Dlatego też niezwykle ważne jest propagowanie wiedzy na temat etiopatogenezy choroby oraz możliwości jej leczenia, zarówno wśród pacjentów, jak i lekarzy. 

Na podstawie obserwacji, niepokojącym zjawiskiem jest fakt, iż wielu pacjentów z umiarkowaną i ciężką postacią łuszczycy pospolitej jest leczonych tylko zewnętrznie, co rodzi rozczarowania z braku zadowalających efektów prowadzonych terapii. Zrozumienie prawidłowych zasad terapii łuszczycy przez lekarzy prowadzących pacjentów oraz realizowanie ich w codziennej praktyce lekarskiej, umożliwi chorym w przyszłości wdrożenie leczenia biologicznego.